မိတ္ေဆြတုစစ္ ျဖစ္မျဖစ္

မိတ္ေဆြ..မိတ္ေဆြႏွင့္ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားတြင္အၿမဲသံုးေနေသာ စကားလံုးေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ မသိ၍ေမးရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ခရီးသြားရာ၌လမ္းခရီးတြင္ လည္းေကာင္း စသည္စသည္ျဖင့္ေခၚေ၀ၚသံုးႏွဳန္းေျပာဆိုၾကသည္။

လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားတို႕ကလည္း မိမိ၏တပည့္သားသမီးမ်ားကိုမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မမွားေစရန္အၿမဲသတိေပးဆံုးမတတ္ၾကသည္။ မွန္ပါသည္…….. လူေလာကတြင္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၾကသည့္အခါ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းကိုရရွိဖို႕ေတာ္ရံုတန္ရုံႏွင့္ မလြယ္ပါေပ။

ဘုရားေဟာဇာတ္ေတာ္မ်ား၌ အဇာတသတ္သည္ ေဒ၀ဒတ္ကို ေပါင္းသင္းမွားမိ၍ အေဖကို ေထာင္သြင္းသတ္မိသည္။ ဇီ၀ကကိုေပါင္းသင္းမိ၍ ဘုရားရွင္ထံေရာက္ျပီး သာမညဖလသုတ္ကို နာၾကားခြင့္ရရွိျပီး ေနာက္ဆံုး၌ ပထမသဂၤါယနာတင္မင္းအျဖစ္ သမိုင္း၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ျခင္းျဖင့္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းသည္ဘ၀တစ္ခုအတြက္ အျမင့္တင္ေပးနိဳင္သူရွိသကဲ့သို႕ အနိမ့္ေရာက္ေအာင္တြန္းခ်မည့္ သူမ်ားလည္းရွိနိဳင္ပါသည္။ ယခု IT ေခတ္၌ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ရာ၌ G-TALK, VZO, YAHOO, SKYPE, FACEBOOK, စသည္စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဖြဲ႕ၾက၏။ အစစ္အမွန္မိတ္ေဆြ လိုလားသူမ်ားရွိသကဲ့သို႕အတုအေရာင္မ်ားလည္း ဒူးႏွင့္ေဒးျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ မိတ္ေဆြဟူေသာ စကားလံုးေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ သတိထားရမည့္အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာရွိ၏။ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္း သူငယ္ခ်င္းဟူေသာအခ်က္တြင္…

၁။ စိတ္ေပါင္းကိုယ္ခြါသူငယ္ခ်င္းမိတ္္ေဆြ

၂။ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ခြါသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ

၃။စိတ္ေပါင္းကိုယ္ေပါင္းသူခ်င္းမိတ္ေဆြ ဟူ၍ (၃)မ်ိဳးခြဲျခား နိဳင္ပါသည္။

၁။ စိတ္ေပါင္းကိုယ္ခြါသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ဆိုသည္မွာ…မိမိ၏ ေကာင္းက်ိဳးကိုလိုလား ႏွစ္သက္သူ ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္မိတ္ေဆြမ်ိဳးျဖစ္၏။ ၎ပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိႏွင့္ကြဲကြာေနေသာ္ လည္းပဲ မိမိစိတ္ႏွင့္ထပ္တူျဖစ္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေပါင္းကိုယ္ခြါ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမည္၏။

၂။ ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ခြါသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ဆိုသည္မွာ….ကိုယ့္အတၱ ကိုယ့္အက်ိဳးကိုသာ ၾကည့္တတ္ၿပီး သူတစ္ပါးအတြက္ ငဲ့ကြက္မွဳမရွိသူ၊ မိမိဂုဏ္သိကၡာအတြက္ သူငယ္ခ်င္းအေပၚ၌ အျပစ္ပံုခ်တတ္သူ၊ အတူေနပင္ေနျငားေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္း၏ မွားကြက္ကိုသာ ရွာႀကံေနတတ္သူ ျဖစ္၏။ ယင္းပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို အတူေနထိုင္သြားလာေနရေသာ္လည္း မိမိ၏အတြင္းေရး (personal)ကိစၥ မ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာဆိုမတိုင္ပင္သင့္ေပ။ လူခ်င္းေပါင္း၍ စိတ္ခ်င္းမေပါင္းသင့္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ေပါင္း စိတ္ခြါသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ မည္၏။

၃။ ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ဆိုသည္မွာ….ဆင္းရဲခ်မ္းသာမခြဲျခားပဲ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀မွစ၍လက္တြဲလာခဲ့သူ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးနားလည္မွဳ အျပန္အလွန္ရွိသူ၊ မိမိဒုကၡ ျဖစ္မည့္အေရးႏွင့္ႀကံဳလာလ်င္ အၿမဲတမ္းေရာက္လာၿပီး ကူညီေျဖရွင္းေပးတတ္သူ၊ မိမိလမ္းမွားကို ေရာက္ေတာ့မည္ဆိုလ်င္ အားမနာတမ္းရွင္းျပ၍ လမ္းမွန္သို႕ေရာက္ေအာင္ ဦးတည္ေပးသူ ျဖစ္၏။ အမွန္တရားကိုျမတ္နိဳး၍ သစၥာရွိ၏။ ၎မိတ္ေဆြမ်ိဳးကို ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာ ေပါင္းသင္းထိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမည္၏။

မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ေပါင္းသင္းထိုက္သည္ကုိ နတ္သားတစ္ေယာက္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားေမးေလ်ာက္ထားသည္မွာ….

ကိ ံသု မိတၱံ ပသ၀ေထာ ၊ ကိ ံသု မိတၱံ သေက ဃေရ။

ကိ ံ မိတၱံ အတၳဇာတႆ ၊ ကိ ံ မိတၱံ သမၸရာယိကံ။…..ဟူ၍ ေမးခြန္း(၄)ခ်က္ျဖစ္၏။

ေမးခြန္း(၄)ခ်က္၏အဓိပၸါယ္မွာ(၁) ခရီးသြားရာ၌ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသည္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ပါနည္း။ (၂) မိမိအိမ္မွာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသည္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ပါသနည္း။ (၃) မိမိ၏ အက်ိဳးစီးပြါးကိုေဆာင္ရြက္ရာ၌ တိုင္ပင္သင့္ေသာမိတ္ေဆြေကာင္းသည္ ဘယ္သူျဖစ္သနည္း။ (၄) ပစၥဳပၸန္ တမလြန္သံသရာ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းသည္ ဘယ္ဟာျဖစ္သနည္း….ဟူ၍ေမးေလ်ာက္ခဲ့၏။ ယင္းေမးခြန္းေလးခ်က္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေျဖၾကားထားသည္မွာ…….

သေတၳာ ပသ၀ေထာ မိတၱံ ၊ ေဟာတိ မိတၱံ သေက ဃေရ။

သဟာေယာ အတၳဇာတႆ ၊ ေဟာတိ မိတၱံ ပုနပၸဳနံ။

သယံ ကတာနိ ပုညာနိ ၊ ေဟာတိ မိတၱံ သမၸရာယိကံ… ဟူ၍ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ…(၁) ခရီးသြားရာ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းဟူသည္မွာ ကုန္သည္ ပြဲစားမ်ားႏွင့္အတူ ေပါင္းသင္း၍ ခရီးသြားနိဳင္ပါသည္။ ကုန္သည္ပြဲစား တို႕သည္ အၿမဲတမ္းခရီးသြားၾကသျဖင့္ လမ္းခရီး ၿမိဳ႕၊ရြာမ်ား၌ႏွံ႕စပ္ကၽြမ္းက်င္၏။ မိမိမသိေသးသည့္ေနရာေဒသတို႕ကို လမ္းညႊန္ေပးတတ္၏။ သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ကုန္သည္ပြဲစားတို႕သည္ ခရီးသြားရာ၌ ေပါင္းသင္းထိုက္ေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း မ်ားျဖစ္၏။

(၂) မိမိေနအိမ္၌ မိတ္ေဆြေကာင္းဟူသည္မွာ မိဘႏွစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။ မိဘတို႕မည္သည္ မိမိတို႕၏ သားသမီးမ်ားကို အၿမဲေကာင္းစားေစခ်င္ၾက၏။ ဆင္စီးျမင္းရံတာကိုျမင္ခ်င္ၾက၏။ သားသမီး တို႕၏ေဘးရန္ဟူသမွ်ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပး၏။ သားသမီးႏွင့္ ပတ္သက္လာလ်င္ အသာမခံ အနာခံလ်က္ မိမိတို႕၏အသက္ တစ္ခ်က္က ဥစၥာ ဤႏွစ္ျဖာ အစြန္းသြင္းလ်က္ အေရးတမူ ေမြးျမဴေပးၾက၏။ ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဖ ဆိုသကဲ့သို႕ မိမိတို႕၏သားသမီးမ်ားကိုေနေရး၊ထိုင္ေရး ၊သြားေရး၊ လာေရး အစစအရာရာ သြန္သင္ဆံုးမေပး၏။ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာႏွင့္ ဥေပကၡာ ဟုဆိုအပ္ေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားႏွင့္အညီ သားသမီးမ်ားအေပၚ၌ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားႏွင့္ အလားသဏၭာန္တူ၏။ မိဘတို႕၏ေက်းဇူးကား အင္မတန္ႀကီးမားလွေပသည္။ ေက်းဇူးရွင္မိဘ တို႕အားဘယ္ေသာအခါမွ် ေက်းဇူးမကန္းသင့္ေပ။ မိဘႏွစ္ပါးသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္း ျဖင့္ ေန႕စဥ္ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ကို ရယူတတ္ရန္လိုအပ္ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါးသည္ မိမိေန အိမ္၌ အၿမဲဆည္းကပ္ေပါင္းသင္းထိုက္ေသာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားျဖစ္၏။

(၃) မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြါးကို ေဆာင္ရြက္ရာ၌တိုင္ပင္သင့္ေသာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုသည္မွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမခြဲျခားပဲ အတူတြဲေပါင္းသင္းလာခဲ့ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း ဟူေသာစကားလံုး၌ အမ်ားသူငါေျပာဆိုသံုႏွဳန္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္း(၃)မ်ိဳးရွိ၏။ ၎တို႕မွာ (၁)သူငယ္ခ်င္း (၂)သူငယ္ညွင္း (၃)သူငယ္နင္း ဟူ၍ျဖစ္၏။

သူငယ္ခ်င္းဆိုသည္မွာ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္မွဳအျပန္အလွန္ရွိၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡ သူ႕ဒုကၡ စာနာတတ္သူ၊ အခ်င္းခ်င္းကူညီရိုင္းပင္းလ်က္ ဒုကၡျဖစ္မည့္အေရးႀကံဳက အနားေရာက္ လာၿပီးအားေပးကူညီတတ္သူကို သူငယ္ခ်င္း ဟုေခၚ၏။

သူငယ္ညွင္းဆိုသည္မွာ အခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးမွဳကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အကူအညီအၿမဲေတာင္းေနသူ တစ္ခါႏွစ္ခါမက မိမိအားအၿမဲတမ္းေစခိုင္းေနသူ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕လ်င္ ညွင္းဆဲဖို႕သာအားသန္ေနသူ မိမိဘက္မွအၿမဲကူညီခဲ့ေသာ္လည္း တဖန္ျပန္ၿပီးအကူအညီမေပးတတ္သူျဖစ္၏။ အေပါင္းအေဖၚအား ေတြ႕လ်င္အၿမဲတမ္း ညွင္းဆဲတတ္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ညွင္း ဟုေခၚ၏။

သူငယ္နင္းဆိုသည္မွာ မိမိေကာင္းစားဖို႕အတြက္ မိမိသူငယ္ခ်င္းအားခုတံုးလုပ္တတ္သူ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္လာလ်င္ဘယ္ေသာအခါမ်ွအနစ္နာမခံတတ္သူ ခ်မ္းသာသည့္အခ်ိန္၌အနား ေရာက္လာတတ္ၿပီး ဆင္းရဲသည့္အခ်ိန္၌ ခြါေျပးသြားတတ္သူျဖစ္၏။ မိမိဘ၀တိုးတက္ႀကီးပြါးမည့္ အေရး၊ မိမိဘ၀ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမည့္အေရးႀကံဳလာလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းအားနင္းျပီး ႀကိဳးစားတတ္သူ ကို သူငယ္နင္း ဟုေခၚ၏။

ဤေနရာ၌ အခ်င္းခ်င္းစာနာရိုင္းပင္းတတ္ေသာ နံပါတ္တစ္ သူငယ္ခ်င္းသည္ မိမိအက်ိဳးစီးပြါး ကို ေဆာင္ရြက္ရာ၌ တိုင္ပင္သင့္တိုင္ပင္ထိုက္ေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္၏။

(၄)ေနာင္ဘ၀သံသရာ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုသည္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ေသာ ေကာင္းမွဳ ကုသိုလျ္ဖစ္၏။ ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀၌ မိမိကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဒါန ၊ သီလ ၊ ဘာ၀နာ တို႕သည္ ေနာင္ဘ၀သံသရာ၌ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏တို႕၏ဘ၀ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ကူညီစြမ္းေဆာင္ေပးမည့္ မိတ္ေဆြေကာင္းမွာ မိမိကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳျဖစ္၏။ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာကုသုိလ္ေကာင္းမွဳသည္ ေနာင္ဘ၀သံရာတြင္ အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြ ျဖစ္၏ဟူ၍ ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ဤေနရာ၌ သတိထားရမည့္အခ်က္မွာ ခရီးသြားရာ၌ အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြါး ကိုေဆာင္ရြက္ရာ၌တိုင္ပင္သင့္ေသာမိတ္ေဆြျဖစ္သည္။ ယင္းမိတ္ေဆြ(၂)မ်ိဳးကို သတိျပဳရမည္မွာ

(၁)စိတ္ေပါင္းကိုယ္ခြါျဖစ္သင့္သလား?

(၂)ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ခြါျဖစ္သင့္သလား?

(၃)ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ေပါင္းျဖစ္သင့္သလား?

ဆရာေတာ္တစ္ပါးဆံုးမခဲ့ဖူးသည္ကို ေအာက္ေမ့အမွတ္ရေနမိပါသည္။

မိတ္ေဆြတုစစ္ ျဖစ္မျဖစ္ မွဳျဖစ္ႀကံဳလာသိ..တဲ့..။

သတၱ၀ါမွန္သေရြ႕ မိတ္ေကာင္းေတြ႕ ခ်မ္းေျမ့သာယာရွိပါေစ…….။

ေရႊတံခြန္- အရွင္ေတဇ၀ႏၱ

Ph,D(Thesis,Chennai,India)

ေမတၱာပို႕ျခင္း ႏွင့္ ေမတၱာအံျခင္း

ေမတၱာပို႕ျခင္းႏွင့္ ေမတၱာအံျခင္း

ေမတၱာသဟဂေတန ေစတသာ သဗၺပါဏဘူေတသု ဖရိတြာ သိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ… ဟူေသာကိုးပါးသီလေဆာက္တည္ရာ၌ လူတိုင္းရြတ္ဆို၍ သီလေဆာက္တည္ဖူးၾကလိမ့္မည္ျဖစ္၏။အဓိပၸါယ္မွာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ျဖင့္ အားလံုးေသာသက္ရွိသတၱ၀ါတို႕၏အေပၚ၌ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္က်င့္သံုးပါ၏ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။ သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ၌ ေမတၱာထားျခင္းျဖင့္ေန႕တိုင္းေမတၱာပို႕ၾက၏။ သို႕ေသာ္ မိမိပို႕လြတ္အပ္ေသာေမတၱာသည္ သတၱ၀ါတို႕အေပၚ၌ က်ေရာက္ျခင္း ၊ မက်ေရာက္ျခင္းသည္ ပို႕လြတ္သူ၏ အတြင္းစိတ္ ေမတၱာႏွင့္သက္ဆိုင္၏။ မိမိ၏စိတ္ထဲ၌မပါဘဲ ႏွုဳတ္ျဖင့္ လံုးစံုမ်ားစြာ သတၱ၀ါက်န္းမာၾကပါေစ….. စသည္ျဖင့္ ကေလးမ်ားဆရာ/ ဆရာမမ်ားအထံ၌ စာအံသကဲ့သို႕ ရြတ္ဖတ္ေနျခင္းသည္ ေမတၱာပို႕ျခင္းမဟုတ္ ေမတၱာအံျခင္းသာျဖစ္၏။ ေမတၱာအံျခင္းျဖစ္သျဖင့္ေမတၱာလည္းမသက္ေရာက္ပါေပ။ေမတၱာပို႕သည္ဟူရာ၌ ကာရုည စိတၱံ ဥပထေပတြာ သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ၌ သနားေသာစိတ္ကို ျဖစ္ေစ၍ မိမိစိတ္ႏွလံုးမွ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေသာစိတ္ျဖင့္.. လံုးစံုမ်ားစြာ သတၱ၀ါက်န္းမာၾကပါေစ… စသည္ျဖင့္ ဂရုဏာေရွ႕ရွဳ၍ ရြတ္ဆိုျခင္းသည္ ေမတၱာပို႕ျခင္းျဖစ္၏။ ေမတၱာပို႕ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ေမတၱလည္းသက္ေရာက္၏။ သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ေမတၱာပို႕ျခင္းႏွင့္ ေမတၱာအံျခင္းတို႕တြင္ ေမတၱာပို႕ျခင္းျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ အႏၱရာယ္ခပ္သိမ္း ေရွာင္ခြါတိမ္း ကင္းၿငိမ္းၾကပါေစ……

အဘိဓမၼာေန႔အေရးေတာ္ပုံ (ေမဒိနီဆရာေတာ္အဆုံးအျဖတ္)

 ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရကူးကန္ပဲ့၊ ေက်ာက္ကုန္းေတာရေမဒိနီဆရာေတာ္ဘုရား

အဘိဓမၼာဘုရားေဟာျဖစ္ေၾကာင္း

၁။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ျမတ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူ ခဲ့သည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္္တုိင္ တစ္ခါဘူးမွ် မိန္႔ျမြက္ျခင္း မရွိခဲ့ဖူးေခ် ဟူ၍ စြပ္စြဲေရးသားခဲ့၏။

ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ငါနတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြသည္၊ အဘိဓမၼာတရားမ်ားလလည္း ေဟာခဲ့သည္ စသည္ျဖင့္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္္ မရွိခဲ့ဘူးေၾကာင္း ၀န္ခံသည္။ အေၾကာင္းကား အဘိဓမၼာတရားမ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူရန္ နတ္ျပည္သုိ႔ၾကြခဲ့သည္စသည္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ကုိယ္္ေတာ္တုိင္ ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားရန္ သင့္/မသင့္ ေထာင့္ခ်င့္စဥ္းစားရန္လုိ၏။ ယခုေခတ္ကာလ ဓမၼကထိကမ်ားပင္ ေမးသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္မရွိပါဘဲ ငါ ဤအရပ္၌ ဤမည္ေသာတရားကုိ ေဟာၾကားခဲ့သည္ဟု မိမိကိုယ္တုိင္ ထုတ္ေဘာ္ေျပာဆုိသံၾကားဖူးသေလာ၊ အကယ္၍ေျပာဆုိပါက ၾကြားလုံးထုတ္သည္ဟု အမ်ားကပင္ ျပစ္တင္စကား ေျပာၾကားမည္မဟုတ္ပါေလာ။ ထုတ္ေဘာ္ေျပာၾကားရန္ ေတာ္၏/မေတာ္၏ စဥ္းစား။ ေမာင္ရင္စကၠိႏၵသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ယခုေခတ္ကာလ ဓမၼကထိက အေနထားၿပီး စဥ္းစားမိလွ်င္ ဤ နံပါတ္- ၁ စကားကုိ ေရးသားလိမ့္မည္မဟုတ္။

၂။ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြေတာ္မူသည္ဆုိေသာ ပုံျပင္၀တၳဳသည္ အသဂၤေထရ္ထံမွ နည္းရ၍ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ ထြင္လိုက္ေသာ ထြင္လုံးမွ်သာ ျဖစ္၏။ သဂၤါယနာတင္က်မ္းစာမ်ားျဖစ္ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ မရွိ။

စကားအားလုံး ၿခံဳ၍စိစစ္ေသာ္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြေတာ္မူသည္။ နတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရား ေဟာေတာ္မူသည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္သုိ႔ သက္ဆင္းေတာ္မူသည္ စသည္ျဖင့္ အက်ယ္၀ိတၳာရ ေရးသားထားေသာ စကားမ်ားသည္  ရွင္ဗုဒၶေဃာသထြင္လုံးခ်ည္္းသာ။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ မရွိ၊ သုိ႔အတြက္ ႏုိင္္ငံေတာ္အတြင္းရွိ ဗုဒၶ၀ါဒီပုဂၢဳိလ္အခ်ိဳ႕တုိ႔ မယုံၾကည္ၾကဟု ဆုိရာေရာက္၏။ ကုိရင့္အမႈ ရြာမပတ္ေစနဲ႔ဟု သတိေပး လုိသည္။ ။ မယုံသူမ်ားကုိ ယုံရေကာင္းေစဟု မဆုိလုိ။ ရွင္ဗုဒၶေဃာသေရးသားေသာ စကားမ်ား အေျခအျမစ္ ရွိ/မရွိ၊ ထြင္လုံးဟုတ္/မဟုတ္ အမ်ားသိသာရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေရွ႕ထားၿပီး ေရးသားရန္တာ၀န္ရွိသျဖင့္ အဆုံးအျဖတ္စကားမ်ား ေရးသားေပအံ့။

အဆုံးအျဖတ္စကားမ်ား

ဓမၼကထိက၀တၳဳ။        ။ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ အလုံးစုံေသာ နိကာယ္ငါးရပ္ကုိေဆာင္ေသာ ပရိသတ္ အလယ္၌ အဘိဓမၼာပါဠိကုိ ထုတ္ၿပီးလွ်င္ ႐ူပကၡေႏၶာ အဗ်ာကေတာ၊ စတၱာေရာ ခႏၶာ သိယာ ကုသလာ သိယာ အကုသလာ သိယာ အဗ်ာကတာ (လ) ဆ ဣျႏၵိယာနိ သိယာ ကုသလာ သိယာ အကုသလာ သိယာ အဗ်ာကတာ စသည္ျဖင့္ ရွည္လ်ားစြာ ေဟာေသာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးက ထၿပီးလွ်င္ ငါ့ရွင္ ဓမၼကထိက သင္သည္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ ရစ္ပတ္ဘိသကဲ့သုိ႔ ရွည္လ်ားစြာေသာပါဠိကုိ ရြတ္ဆုိဘိ၏။ သင္ယခု ရြတ္ဆုိေသာ ပါဠိသည္ အဘယ္ကပါဠိနည္းဟုေမး၏။ အဘိဓမၼာပါဠိဟု ေျဖဆုိ ေသာ္ အဘိဓမၼာပါဠိကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ရြတ္ဆုိသနည္း၊ တစ္ပါးေသာ ဘုရားေဟာပါဠိကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ မရြတ္ဆုိသနည္းဟု ေမးျပန္၏။ အဘိဓမၼာပါဠိကုိ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေဟာသနည္းဟု ျပန္ေမးေသာ္- ဤအဘိဓမၼာပါဠိသည္ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဟု ေျပာ၏။ ငါ့ရွင္ သင္သည္ ၀ိနည္းပိဋကကုိ သင္ဘူးသေလာဟု ေမးေသာ္- မသင္ဘူးေၾကာင္း ေျပာ၏။ ၀ိနည္းကုိ မသင္ဘူးသည့္ အတြက္ သင္သည္ ဤစကားမ်ိဳးကုိ ေျပာဟန္တူသည္ဟု ေျပာလုိက္ေသာအခါ - အနည္းငယ္ ၀ိနည္းကုိ သင္ဘူးပါတယ္ဟု ျပန္ေျပာ၏။ သင္၀ိနည္းကုိသင္တုန္းက ေကာင္းေကာင္းသင္ခဲ့သည္ မဟုတ္၊ ပရိသတ္အစြန္အဖ်ားကေန၍ ငုိက္မ်ည္းၿပီး သင္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အနည္းငယ္ေသာ ၀ိနည္းကုိမွ် ေကာင္းစြာမသင္ဘူးသည့္အတြက္ သင့္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက သရဏဂုဏ္ဆရာ၊ ကမၼ၀ါစာဆရာ ျပဳလုပ္ၿပီး ရွင္ျပဳေပးအပ္သူ၊ ရဟန္းခံေပးအပ္သူတုိ႔ အဘယ္မွာ ရွင္ရဟန္းျဖစ္နုိင္ပါမည္နည္းဟု အျပစ္ေျပာၿပီး ေအာက္ပါပါဠိကုိ ရြတ္ျပ၏။  

အနာပတၱိ န ဝိဝေဏၰတုကာေမာ, ‘‘ဣဃၤ တြံ သုတၱေႏၲ ဝါ ဂါထာေယာ ဝါ အဘိဓမၼံ ဝါ ပရိယာပုဏႆု, ပစၧာ ဝိနယံ ပရိယာပုဏိႆသီ’’တိ ဘဏတိ (ဘိကၡဳ၀ိဘင္း၊ ၀ိေလခနသိကၡာပုဒ္၊ နံပါတ္၊ ၆၅။)

သုတၱေႏၲ ဩကာသံ ကာရာေပတြာ ဝိနယံ ဝါ အဘိဓမၼံ ဝါ ပုစၧတိ, အာပတၱိ ပါစိတၱိယႆ။ ဝိနေယ ဩကာသံ ကာရာေပတြာ သုတၱႏၲံ ဝါ အဘိဓမၼံ ဝါ ပုစၧတိ, အာပတၱိ ပါစိတၱိယႆ။ အဘိဓေမၼ ဩကာသံ ကာရာေပတြာ သုတၱႏၲံ ဝါ ဝိနယံ ဝါ ပုစၧတိ, အာပတၱိ ပါစိတၱိယႆ။။ (ဘိကၡဳနီ၀ိဘင္း၊ ဆတၱ၀ဂ္၊ ဒြါဒသမသိကၡာပုဒ္။) ဟူေသာဤ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္ႏွစ္ရပ္ကုိ ကုိးကားေထာက္ထား၍ အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာျဖစ္ေၾကာင္း ဓမၼကထိကရဟန္းေျပာ၏။

ပါဠိေတာ္မ်ား၏အဓိပၸါယ္

ဘိကၡဳ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္ျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕လုိေသာ စိတ္မရွိဘဲ သုတၱန္ဂါထာ၊ အဘိဓမၼာတုိ႔ကုိ သင္ဦးေလာ့။ ၀ိနည္းကုိေနာက္မွ သင္ရလတံ့စသည္ျဖင့္ဆုိေသာရဟန္းအား အာပတ္မသင့္ျခင္းကုိ မုခ် တုိက္ရုိက္ျပ သည္။  ဘိကၡဳနီ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္ျဖင့္ သုတၱန္၌ခြင့္ေတာင္းၿပီး ၀ိနည္းကုိလည္းေကာင္း၊ အဘိဓမၼာကုိ လည္းေကာင္း ေမးေသာ ဘိကၡဳနီမ၊ ၀ိနည္း၌ခြင့္ေတာင္းၿပီး သုတၱန္ကုိလည္းေကာင္း၊ အဘိဓမၼာကုိ လည္းေကာင္း ေမးေသာဘိကၡဳနီမ၊ အဘိမၼာ၌ခြင့္ေတာင္းၿပီး သုတၱန္ကုိလည္းေကာင္း၊ ၀ိနည္းကုိ လည္းေကာင္း ေမးေသာဘိကၡဳနီမအား ပါစိတ္အာပတ္သင့္သည္ကုိ မုခ်တုိက္႐ုိက္ျပသည္။ ဤသုိ႔ျပလုိက္သျဖင့္ ဘုရားေဟာျဖစ္ေသာ သုတ္စသည္တုိ႔ႏွင့္ အဘိဓမၼာကုိ အထူထား၍ ေဟာၾကား ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သာသနာေတာ္မွအပျဖစ္ေသာ ရေသ့ပရိဗုိဇ္စသည္တုိ႔ ေဟာၾကားစီရင္ အပ္ေသာ က်မ္းမ်ား၌ ဤစကားမ်ိဳးမရွိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အဘိဓမၼာ၏ဘုရားေဟာအျဖစ္ကုိ လည္း ေနယ်တၳသာမတၳိယအားျဖင့္ ျပသည္ဟုယူရမည္။

အဘိဓမၼာသည္ ငါဘုရားေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားအစစ္ျဖစ္သည္ဟု တုိက္႐ုိက္မဆုိေသာ္လည္း မွန္းဆတတ္ေသာ အနုမာနဉာဏ္ရွိသူျဖစ္လွ်င္ အဘိဓမၼာဘုရားေဟာျဖစ္ေၾကာင္း သိနုိင္္ပါေလာက္ပါ လ်က္ မသိသည့္အတြက္ အဘိဓမၼာဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္ကုိ ပုတ္ခတ္ ေျပာဆုိမိေခ်သည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။

မဟာေဂါသိဂၤသုတ္

ဓမၼေသနာပတိျဖစ္ေတာ္မူေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာေထရ္သည္ မိမိတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ေမးအပ္ေသာ ျပႆနာႏွင့္ အေျဖမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားျခင္းအက်ိဳးငွါ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ သြားၿပီး မဟာေမာဂၢလာန္ေထရ္၏ ေျဖဆုိပုံကုိ ေလွ်ာက္ထား၏။ ေလွ်ာက္ပုံ- ငါ့ရွင္ေမာဂၢလာန္ အဘယ္သုိ႔ သေဘာရွိေသာရဟန္းသည္ ဤငါတုိ႔ေနေသာ အင္ၾကင္းေတာႀကီးကုိ (၀ါ- သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ) တင့္တယ္ေစသနည္းဟုေမးပါသည္။ ထုိသုိ႔ေမးေသာအခါ ငါ့ရွင္သာရိပုတၱရာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းႏွစ္ပါးတု႔ိသည္ အဘိဓမၼာတရားကုိ ေျပာၾကားၾကကုန္၏။ ထုိရဟန္းႏွစ္ပါးတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ျပႆနာကုိ ေမးျမန္းၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ေျဖဆုိၾကကုန္၏။ တြန္႔တုိဆုတ္နစ္ျခင္းမရွိၾကကုန္။ ထုိရဟန္း ႏွစ္ဦးတုိ႔၏ တရားစကားျဖစ္ျခင္းသည္ တရားႏွင့္ေလ်ာ္၏။ ငါ့ရွင္သာရိပုတၱရာ ဤသုိ႔သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ အင္ၾကင္းေတာႀကီးကုိ တင့္တယ္ေစ၏ဟူ၍ ေျဖဆုိပါသည္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထား၏။  ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက - သာဓု သာဓု သာရိပုတၱရာ၊ ယထာ တံ ေမာဂၢလာေနာ စ သမၼာယ် ဗ်ာကရမာေနာ ဗ်ာကေရယ်၊ ေမာဂၢလာေနာ ဟိ သာရိပုတၱ ဓမၼကထိေတာ= ဟုမိန္႔ေတာ္မူလုိက္၏။ အဘိဓမၼာကုိ ေဆာင္ေသာရဟန္းသည္ ငါဘုရားသာသနာေတာ္မွ အပျဖစ္ကုန္၏ဟု ကဲ့ရဲ႕ေတာ္ မမူပါဘဲ  ခ်စ္သားသာရိပုတၱရာ သာဓု သာဓု- ေကာင္း၏ ေကာင္း၏ ဟု ေမာဂၢလာန္ေထရ္အား ေကာင္းခ်ီးႏုေမာ္ သာဓုေခၚၿပီး ထုိျပႆနာကုိ ေမာဂၢလာန္သည္ ေကာင္းစြာေျဖဆုိသကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူ ေမာဂၢလာန္မွတပါးေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း ေျဖဆုိရေပလိမ့္မည္။ သုိ႔အတြက္ ေမာဂၢလာန္ေျဖဆုိျခင္း သည္ ေကာင္းေသာေျဖဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္သားသာရိပုတၱရာ ေမာဂၢလာန္သည္ ဓမၼကထိကအစစ္ ျဖစ္၏ဟုမိန္႔ေတာ္မူလုိက္၏။

မွတ္ခ်က္။       ။ အဘိဓမၼာေဆာင္ေသာရဟန္းအား ေကာင္းခ်ီးႏုေမာ္ သာဓုေခၚသည္ကုိေထာက္ ေသာ္ အဘိ္ဓမၼာသည္ ဘုရားေဟာ ဟုတ္ေလသေလာ၊ မဟုတ္ေလသေလာဟု ယုံမွားသံသယျဖစ္ရန္ အလ်ဥ္းမရွိသင့္။ ဘုရားေဟာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း အလြန္ထင္ရွားသည္ဟု မွတ္ထုိက္၏။ ထုိသုိ႔မွတ္ထုိက္ပါလ်က္ မမွတ္ႏုိင္လွ်င္ မမွတ္ႏုိင္သူ၏ အျပစ္ပင္။

အကၤုရေပတ၀တၳဳ

အကၤုရနတ္သား ဣႏၵကနတ္သားတုိ႔ နတ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားၾကစဥ္အခါ ျမတ္စြာဘုရား ခုနစ္၀ါေျမာက္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ သာ၀တၳိျပည္ ေတာင္တံခါး၀ က႑မၺသရက္ျဖဴပင္ရင္း၌ တိတၳိတုိ႔ကုိ ႏွိမ္နင္းျခင္းငွါ ယမုိက္ျပာဋိဟာတုိ႔ကုိ ျပေတာ္မူၿပီးသည့္အဆုံး ႏွစ္လမ္းသုံးဘ၀ါးျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ ကုိယ္ေတာ္တည္း ၾကြျမန္းစမၸယ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ျမေက်ာက္ခင္း၌ ေနမင္းသဘြယ္ တင့္တယ္စြာ အဘိဓမၼာကုိ ေဟာျခင္းငွါ တစ္ေသာင္းေသာေလာကဓာတ္မွ ေရာက္လာၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔၏ အေရာင္အသေရကုိ လႊမ္းမုိးလ်က္ ထုိင္ေနေတာ္မူၿပီး တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ယူဇနာေ၀းကြာေသာအရပ္သုိ႔ ဆုတ္ေနရေသာ အကၤုရနတ္သားကုိ ေခၚေတာ္မူ၍ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ျပည့္စုံျခင္းေၾကာင့္ အလွဴဒါနအက်ိဳးမ်ားေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္တုိင္ ထင္ရွားျပေတာ္မူ သည္ကုိ သဂၤါယနာတင္ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား ေအာက္ပါပါဠိတု႔ိကုိ မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾက၏။

တာဝတႎေသ ယဒါ ဗုေဒၶါ, သိလာယံ ပ႑ဳကမၺေလ။

ပါရိစၧတၱကမူလမွိ, ဝိဟာသိ ပုရိသုတၱေမာ။

ဒသသု  ေလာကဓာတူသု, သႏၷိပတိတြာန ေဒဝတာ။

ပယိ႐ုပါသႏၲိ သမၺဳဒၶံ, ဝသႏၲံ နဂမုဒၶနိ။

 န ေကာစိ ေဒေဝါ ဝေဏၰန, သမၺဳဒၶံ အတိေရာစတိ။

သေဗၺ ေဒေဝ အတိကၠမၼ , သမၺဳေဒၶါဝ ဝိေရာစတိ။

 ေယာဇနာနိ  ဒသ ေဒြ စ, အကၤုေရာယံ တဒါ အဟု။

အဝိဒူေရဝ ဗုဒၶႆ , ဣႏၵေကာ အတိေရာစတိ။

 ဩေလာေကတြာန သမၺဳေဒၶါ, အကၤုရၪၥာပိ ဣႏၵကံ။

ဒကၡိေဏယ်ံ သမ႓ာေဝေႏၲာ , ဣဒံ ဝစနမျဗဝိ။

 ‘‘မဟာဒါနံ တယာ ဒိႏၷံ, အကၤုရ ဒီဃမႏၲရံ။

အတိဒူေရ  နိသိေႏၷာသိ, အာဂစၧ မမ သႏၲိေက’’တိ။

ဤသုိ႔စသည္ျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၀ယ္ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အလယ္၌ ဒကၡိေဏယ်သမၸတၱိအက်ိဳးကုိ ထင္ရွားျပေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး၍ မဟာပ၀ါရဏာေန႔၌ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္သုိ႔ သက္ဆင္းေတာ္မူ၏။

ဆုိအပ္ၿပီးေသာ ေပတ၀တၳဳပါဠိေတာ္ျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ျမတ္စြာဘုရားၾကြေတာ္မူေၾကာင္း၊ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ခင္းထားအပ္ေသာ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ တင့္တယ္စြာေနေတာ္ မူေၾကာင္း၊ ေသာင္းေလာကဓာတ္မွ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔လာၾကေၾကာင္းတုိ႔ကုိ မုခ် နီတတၳ တုိက္႐ုိက္အားျဖင့္ ျပ၏။ အဘိဓမၼာေဟာေၾကာင္းကုိ တုိက္႐ုိက္မျပ၊ သုိ႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား တာ၀တႎသာသုိ႔ ၾကြေတာ္ မူျခင္းသည္ ဘာအက်ိဳးငွါ ၾကြေတာ္မူသနည္း၊ ေရာက္လာေသာနတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား ဘာတရားမွ မေဟာဘဲ လ႔ူျပည္သုိ႔ ျပန္ၾကြလာသေလာ၊ သုိ႔မဟုတ္၊ ဘာတရားမ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း။ ဤအေမးႏွစ္ရပ္ကုိ ထုတ္သင့္၏။ အဘယ္အက်ိဳးငွါ ၾကြေတာ္မူသည္၊ အဘယ္တရားမ်ား ေဟာခဲ့သည္ ဟု ပါဠိေတာ္အဆုိ မရွိေသာ္လည္း မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၲဳႆိတနတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္လုိ ၍ ၎နတ္သားကုိ အမွဴးထားၿပီး ေရာက္လာေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား အက်ိဳးမ်ားေစျခင္းငွါ ၾကြေတာ္မူ သည္ဆုိေသာ အ႒ကထာစကား သဘာ၀ယုတၱိရွိႀကီးရွိ၍ အလြန္သင့္ျမတ္ေပ၏။ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူး ေသာ သႏၲဳႆိတနတ္သားကုိ အမွဴးထား၍ ေရာက္လာၾကေသာနတ္ျဗဟၼာတုိ႔အက်ိဳးမ်ားေအာင္ ၾကြေတာ္မူလွ်င္ ဘာတရားမ်ား ေဟာၾကားခဲ့၍ အက်ိဳးမ်ားရမွာလဲဟု ေမးေသာ္ လူ႔ျပည္မွာ အဘိဓမၼာ တရားေဟာေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္မထင္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရား ေဟာသည္ဟုဆုိေသာ အ႒ကထာစကားသည္ သဘာ၀ယုတၱိအထူးပင္ရွိေပ၏။ အ႒ကထာသည္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသလက္ထက္္သုိ႔ ေရာက္မွ ျဖစ္ေပၚလာသည္မဟုတ္၊ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ပင္ အထင္အရွားရွိေၾကာင္းကုိ က်မ္းဂန္တတ္ပုဂၢိဳလ္တုိင္း ၀န္ခံၾကေပလိမ့္မည္။ ၎အ႒ကထာႏွင့္ တကြ ပါဠိေတာ္မ်ားကုိ အရွင္မဟိႏၵစေသာ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားကုိယ္တုိင္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔ သာသနာျပဳ ၾကြေတာ္မူေသာအခါ ႏွလုံးတြင္း၌သြင္း၍ ေဆာင္ယူသြားၾကသည္။ အရွင္မဟိႏၵထံမွ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ထားၾကသည္။ မေဆာင္ႏုိင္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားလက္ထက္ရည္ရြယ္လ်က္ သာသနာမပ်က္ကြယ္ပါေစျခင္းအက်ိဳးငွါ သီဟုိဠ္ဘာသာျဖင့္ ေနာက္မွေရးသားထားၾကသည္။ အရွင္ဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း၌ရွိၿပီးသားျဖစ္ေသာ သီဟုိဠ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ အ႒ကထာႀကီးငါးက်မ္းလာ က်ယ္စြာေသာစကားစဥ္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ေရးသားျခင္းမွ်ျဖစ္သည္ဟု ကုိယ္တုိင္၀န္ခံခ်က္ရွိ၏။ ထုိေၾကာင့္ အ႒ကထာလာ စကားမ်ားသည္လည္း ဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွ ရဟႏၲာအဆက္ဆက္ ေဆာင္လာသည့္္အတြက္ အေလးျပဳေလာက္ေသာစကားမ်ားျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ဆရာအဆက္ဆက္ ယခုထက္တုိင္ အေလးဂ႐ုျပဳလ်က္ပင္ ရွိၾက၏။ ဤမွ်ျဖင့္ ရွင္ဗုဒၶေဃာသထြင္လုံး မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အသဂၤထံမွ အကူဉာဏ္မယူေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေပၿပီ။

သတိေပးခ်က္။           ။ ေမာင္ရင္စကၠိႏၵအား သတိေပးလုိသည္မွာ တိက်မွန္ကန္ေသာ အသိဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚရန္ ပါဠိေတာ္ႏွင့္တကြ အ႒ကထာမ်ားကုိ ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္မွ ေရးလုိရာေရးသားလွ်င္ အျမင္မွန္ေရာက္မည္ျဖစ္၍ ပါဠိေတာ္ႏွင့္တကြ အ႒ကထာမ်ားကုိ သင္ၾကားရန္ သတိေပးစကား ေရးသားလုိက္သည္။

အဘိဓမၼာေန႔အေရးေတာ္ပုံ (ဆရာလင္း ၀ိနိစၧယ)

ပိဋကတ္ဘာသာျပန္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဆရာလင္း၏အဆုံးအျဖတ္။     ။

အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း

နိဒါန္းမပါသည္မွာ

ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔သည္ မည္သည့္အခါမဆုိ ေ၀ေနယ်တု႔ိအား ေဟာၾကားေတာ္မူရာမွာ လုိရင္းျဖစ္ေသာ တရားသဘာ၀ႏွင့္ သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိသာ ေဟာၾကားပညတ္ေတာ္မူသည္။ လုိရင္းမဟုတ္သည့္ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ်ျဖစ္ေသာ အေျခခံနိဒါန္းစကားမ်ားကုိ ေဟာၾကား႐ုိးထုံးစံမရွိ၊ ေဟာၾကားရမည့္ အရာစုလည္း မဟုတ္ေခ်။

ပထသဂၤါယနာတြင္

ျမတ္စြာဘုရား ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္ အတြင္းမွာ သာ၀ကအရွင္ျမတ္တုိ႔သည္ ပိဋကတ္ကုိ အာဂုံေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူရင္းအတုိင္း တရားသဘာ၀ႏွင့္ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾက၏။ နိဒါန္းဟူ၍ပင္ မေပၚေပါက္ေသးပါ။ ပထမသဂၤါယနာ တင္ေသာအခါမွ နိဒါန္းစကား ေပၚေပါက္လာပါသည္။

ေပၚေပါက္ပုံကား- သဂၤါယနာတင္ပြဲ၌ ဦးစြာတင္မည့္ ၀ိနည္းပိဋကတြင္ သိကၡာပုဒ္အမ်ားအျပားပါ၀င္ရာ ပါသမွ်သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ အသီးသီး ပညတ္ေတာ္မူရာ ၿမိဳ႕ရြာ႒ာန၊ အစြဲျပဳသည့္ပုဂၢိဳလ္၊ ပညတ္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္း စေသာ နိဒါန္းႏွင့္တကြ သဂၤါယနာတင္ အရွင္ ရဟႏၲာျမတ္ႀကီးငါးရာတုိ႔ ေကာင္းစြာသိရွိၾကေသာ္လည္း ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔ကား ဤသုိ႔ သိရွိႏုိင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္၊ သုိ႔ျဖစ္၍ ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔အက်ိဳးငွါ ေရႊႏႈတ္ျမြက္၍ ပညတ္ေတာ္မူရင္း သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ တညီတညာတည္း မရြတ္ဆုိၾကေသးဘဲ ဤပထမပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္ကုိ အဘယ္အရပ္၌ ပညတ္ေတာ္မူသနည္းစသည္ျဖင့္ အရွင္မဟာကႆပေမးေတာ္မူသည္တြင္ အရွင္ဥပါလိက ပညတ္ေတာ္မူရာ ၿမိဳ႕ရြာေဒသ အစြဲျပဳသည့္ပုဂၢိဳလ္ ပညတ္ရျခင္းအေၾကာင္းစေသာ နိဒါန္းအတၳဳပၸတၱိ သ႐ုပ္ေပၚေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ေျဖၾကားေတာ္မူရေလသည္။

ေျဖၾကားေတာ္မူသည့္အဆုံးမွာ ဤအရွင္ဥပါလိ၏ ေျဖၾကားေတာ္မူခ်က္ စကားရပ္ႏွင့္တကြ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ေတာ္မူသည့္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ ဆက္စပ္ကာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး ငါးရာတုိ႔ တညီတညာတည္း ရြတ္ဆုိေတာ္မူၾကေလသည္။ ဤသုိ႔ အရွင္ဥပါလိ၏ နိဒါန္းစကားႏွင့္ ဘုရားေဟာ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ တဆက္တည္း တစပ္တည္း ရြတ္ဆုိသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ အရွင္ဥပါလိေဟာ နိဒါန္းကုိလည္း ပါဠိေတာ္ဟူ၍ပင္ ေခၚေ၀ၚရေတာ့၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ပထမပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကုိ ေ၀သာလီျပည္မွာ ပညတ္ေတာ္မူေၾကာင္းႏွင့္ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္မွာ လာသည္ဟု ေျပာဆုိႏုိင္ခြင့္ရွိ၏။

သုိ႔ရာတြင္ အေသခ်ာ စစ္ေဆးေသာအခါ အရွင္ဥပါလိ၏ နိဒါန္းမွာသာ ပါေၾကာင္းထင္ရွား၏။ ဤအရာမ်ိဳးကုိ ျပခဲ့ၿပီးေသာအတုိင္း ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာျပေနဖုိ႔ရာ အလုပ္ပင္မဟုတ္၊ ၾကြင္းေသာ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္ဟူသမွ်တုိ႔မွာလည္း ဤနည္းအတုိင္းသာျဖစ္၏။

သုတၱန္ပိဋက၌လည္း ဤနည္းအတုိင္းပင္ ျဗဟၼဇာလသုတ္ေတာ္ကုိ ဦးစြာသဂၤါယနာတင္ရာတြင္ ဤသုတ္ကုိေဟာရာ အရပ္ေဒသ၊ အစြဲျပဳသည့္ပုဂၢိဳလ္၊ ေဟာရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းတုိ႔ကုိ ေဖာ္ျပေသာ နိဒါန္းစကားမ်ားမွာ အရွင္အာနႏၵာေဟာေသာ စကားပင္ျဖစ္သည္။ မမံ ၀ါ ဘိကၡေ၀ စေသာ စကားမွသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား ေရႊႏႈတ္ေတာ္ထြက္ ဓမၼစက္ ျဗဟၼဇာလသုတ္အစစ္ျဖစ္သည္။ ထုိအစစ္ထဲမွာ ေဟာရာေဒသစသည္တုိ႔မပါေခ်။

ေပၚလြင္ထင္ရွား အမ်ားသိၾကေအာင္ မဂၤလသုတ္ကုိ ျပဆုိရလွ်င္ မဂၤလသုတ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူေသာအခါ မထင္မရွားေသာ နတ္သားေတာင္းပန္၍ ေဟာေတာ္မူေၾကာင္း မဂၤလသုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ပါသည္ဟု ေျပာဆုိလုိက ေျပာဆုိႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားေရႊႏႈတ္ေတာ္ထြက္ မဂၤလသုတ္အစစ္မွာ အေသ၀နာ စ
ဗာလာနံ မွစပါသည္။ ထုိမဂၤလသုတ္အစစ္ထဲမွာ ျပခဲ့ေသာအေၾကာင္း အလ်ဥ္းမရွိပါ၊ ဧ၀ံ ေမ သုတံ ကစ၍ ျဗဴဟိမဂၤလမုတၱမံတုိင္ေအာင္ေသာစကားမွာ သဂၤါယနာတင္ အရွင္အာနႏၵာ၏ စကားေတာ္သာ ျဖစ္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။

အဘိဓမၼာကုိ သဂၤါယနာတင္ေသာအခါမွာကား ၀ိနည္းႏွင့္သုတၱန္မွာကဲ့သုိ႔ မတင္မီ ဦးစြာ အဘိဓမၼာကုိ ၁။ အဘယ္အရပ္ေဒသမွာ ေဟာေတာ္မူပါသနည္း။ ၂။ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကုိစြဲ၍ ေဟာေတာ္မူသနည္း။ ၃။အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဟာေတာ္မူသနည္း စသည္ျဖင့္ အရွင္မဟာကႆပကေမး၍ အရွင္အာနႏၵာက ေျဖဆုိေနဖြယ္ အလ်ဥ္းမရွိေတာ့ၿပီ။ ေမးေျဖျခင္း ျပဳေနပါက ရယ္ဘြယ္ရာအစစ္သာ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းကုိဆုိေသာ္ ဓမၼကၡႏၶာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိသည့္အနက္ ထက္၀က္ျဖစ္ေသာ ဓမၼကၡႏၶာေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္ပါ၀င္ေသာ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ႀကီးမွာ အလြန္တရာပင္ က်ယ္၀န္းမ်ားျပားလွေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ေနရာတည္း၊ တစ္ထုိင္တည္း၊ တစ္ပရိသတ္တည္းမွာ တစ္ဆက္တည္းေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာျဖစ္၍ ေဟာေတာ္မူရာအရပ္ေဒသႏွင့္ စပ္၍မွတ္သားဖြယ္ ႐ႈပ္ေထြး၀န္ေလး ခဲယဥ္းေနရန္ အလ်ဥ္းမရွိ။

သာ၀တၳိျပည္၏ ေတာင္မ်က္ႏွာ သရက္ျဖဴပင္ရင္းတြင္ ေရမီးအစုံစုံ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔တြင္ တာ၀တႎသာသုိ႔ တက္ၾကြကာ အဘိဓမၼာေဒသနာကုိ ေဟာၿပီးလ်င္ေဟာၿပီးခ်င္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ သကၤႆနဂုိရ္သုိ႔ ၾကြဆင္းေတာ္မူေၾကာင္းေတြကုိ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေစာင္းမက်န္ အထင္အရွား အားလုံးသိျမင္ေနၾကေသာ အရာျဖစ္၍ ဤအရာကုိ အေမးအေျဖ ျပဳလုပ္ေနပါက ရယ္ဘြယ္ရာမျဖစ္ဘဲ အဘယ္မွာ ရွိႏုိင္ေတာမည္နည္း။

ဘုရားေဟာေၾကာင္းသိႏုိင္ပုံ

ဤသုိ႔လွ်င္ ဘုရားေရႊႏႈတ္ေတာ္ထြက္ ဓမၼစက္ထဲမွာလည္း ပါ႐ုိးထုံးစံမဟုတ္၍ မပါ။ နိဒါန္းလည္း မလာမရွိဘဲလ်က္္ အဘိဓမၼာကုိ တာ၀တႎသာ၌ ေဟာေတာ္မူေၾကာင္းကုိ ေနာင္လာေနာက္သား အေပါင္းတုိ႔မွာ အဘယ္အရာကို အေျခခံျပဳ၍ သိရွိႏုိင္ပါမည္နည္းဟု ေမးရန္ရွိ၏။

အ႒ကထာကုိ အေျခခံျပဳ၍ သိႏုိင္သည္ဟု ေျဖဆုိရာ၏။ အ႒ကထာဆုိေသာ္လည္း အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသစီရင္ခဲ့သည့္ က်မ္းဂန္မ်ားကုိ ရည္သန္ရင္း မဟုတ္ပါ။ အ႒ကထာဟူေသာ စကားသည္ အတၳ- ကထာ ဟူေသာစကားရင္းမွ ျဖစ္လာ၏။ အတၳ- အနက္အဓိပၸါယ္၊ ကထာ- ေျပာဆုိခ်က္။ ဘုရားေဟာရင္း ပါဠိေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ သိလြယ္ထင္ရွားေစရန္ ေ၀ဘန္ ေျပာဆုိခ်က္ကုိ အ႒ကထာေခၚရမည္ဟု ဆုိလုိ၏။

မည္သူ၏မိန္႔ဆုိခ်က္နည္း= ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္တကြ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကား ေျပာဆုိခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ ဤစကားကုိ ထင္ရွားေစဦးမည္။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ အရွင္ဥပါလိကုိ ၀ိနည္းအရာ၌ ဧတဒဂ္အရာ ထားေတာ္မူလုိက္ေသာအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟႏၲာမေထရ္အႀကီး၊ အငယ္၊ အလတ္တုိ႔သည္ အရွင္ဥပါလိအထံမွာ ၀ိနည္းလာ၍ သင္ၾကေၾကာင္းကုိ ဘိကၡဳ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္ႏွင့္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊ ေသနာသနကၡႏၶက တုိ႔မွာ-----------

ေတဓ  ဗဟူ ဘိကၡဴ ေထရာ စ နဝါ စ မဇၩိမာ စ အာယသၼေတာ ဥပါလိႆ  သႏၲိေက ဝိနယံ ပရိယာပုဏႏၲိ။ ဟူ၍လာရွိပါသည္။

ဤသုိ႔လာရွိသည့္အရ အရွင္ဥပါလိက အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ၀ိနည္းပုိ႔ခ်ေသာအခါ ဘုရားရွင္ ပညတ္ေတာ္မူရင္း သိကၡာပုဒ္ပါဠိေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ သိလြယ္ထင္ရွားေအာင္ ေ၀ဘန္ေျပာ ဆုိရေတာ့မည္မွာ မလြဲျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ ေျပာဆုိျခင္းမရွိဘဲ ၀ိနည္းပါဠိေတာ္ သက္သက္ကုိသာ အထပ္ထပ္ အရွင္ဥပါလိက ရြတ္ဆုိ၍ ျပ႐ုံျပေနပါလ်င္ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ား လာေရာက္နားေထာင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ပါဠိေတာ္အာဂုံေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ခ်ည္းသာ ျဖစ္မည္ကုိ သတိျပဳရာ၏။ `

ဤသုိ႔ အရွင္ဥပါလိ ခ်ပုိ႔ရာမွာ ပါဠိေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ အရွင္ဥပါလိေဟာျပေျပာဆုိခ်က္ ဟူသမွ်တုိ႔သည္ ၀ိနည္းအ႒ကထာအစစ္ျဖစ္ေတာ့၏။ အရွင္ဥပါလိသာမဟုတ္၊ အျခား၀ိနည္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားလည္း အသီးသီး မိမိတုိ႔၏ တပည့္မ်ားအား ပုိ႔ခ်ေတာ္မူၾကမည္သာျဖစ္၍ ပုိ႔ခ်ရာမွာ အနက္အဓိပၸါယ္ ေျပာဆုိခ်က္ေတြဟူသမွ်လည္း အ႒ကထာခ်ည္းပင္တည္း။ ၀ိနည္းတြင္မက အဘိဓမၼာေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ဘဒၵဇိ၊ အရွင္ေသာဘိတစေသာ မေထရ္ျမတ္တုိ႔ကလည္း တပည့္မ်ားအား ခ်ပုိ႔ေပးၾကမည္သာျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ ခ်ပုိ႔ရာမွာ အဘိဓမၼာပါဠိေတာ္ရင္းတုိ႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိခ်က္ဟူသမွ်တုိ႔သည္ အဘိဓမၼအ႒ကထာအစစ္ျဖစ္ေတာ့၏။

အဘိဓမၼာေဆာင္တြင္မက ျမတ္စြာဘုရား ေပးေတာ္မူအပ္ေသာ နည္းလမ္းအရ အဘိဓမၼာကုိ ေ၀ဖန္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္သည္ကား ျမတ္စြာဘုရား တာ၀တႎသာမွာ အဘိဓမၼာေဟာေၾကာင္းကုိ တပည့္မ်ားအား အဘိဓမၼာသင္ၾကားပုိ႔ခ်ေတာ္မူသည့္အခါမွာသာမဟုတ္၊ သီးျခား သာရိပုတၱသုတ္ဟူေသာအမည္ျဖင့္ သုတ္တစ္သုတ္ေဖာ္ထုတ္ကာ ေနာင္အစဥ္ ထင္ရွားရစ္ေအာင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲသည္ဟု သဂၤါယနာသုံးတန္၀င္ မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္ႀကီးမွာ အထင္အရွားလာရွိပါသည္။

၁။ ယဒါ ဘဂဝါ တာဝတႎသဘဝေန ပါရိစၧတၱကမူေလ ပ႑ဳကမၺလသိလာယံ ဝႆံဝုေတၳာ  ေဒဝဂဏပရိဝုေတာ မေဇၩ မဏိမေယန ေသာပါေဏန သကၤႆနဂရံ ဩတိေဏၰာ

၂။ ယထာ ဘဂဝႏၲံ တာဝတႎသဘဝေန ပါရိစၧတၱကမူေလ ပ႑ဳကမၺလသိလာယံ နိသိႏၷံ ဓမၼံ ေဒေသႏၲံ ေဒဝတာ ပႆႏၲိ တထာ မႏုႆာ ပႆႏၲိ။

မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္၌ သုတ္ေပါင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္သုတ္ရွိရာ ေရွ႕တစ္ဆယ့္ငါးသုတ္မွာ အရင္းခံ ျဖစ္ေသာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ဥေဒၵသဂါထာစုသည္ ဘုရားေဟာခ်ည္းသာျဖစ္၍ ထုိဘုရားေဟာ အက်ဥ္းဥေဒၵသဂါထာေဒသနာေတာ္အစု၏ အနက္အဓိပၸါယ္အက်ယ္နိေဒၵသေတြကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာက ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ဆုံးသုတ္မွာကား အရင္းခံ အက်ဥ္းဥေဒၵသႏွင့္တကြ အက်ယ္နိေဒၵသကုိပါ အရွင္သာရိပုတၱရာခ်ည္းသာ ေဟာေတာ္မူသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဤသုတ္ကုိ သာရိပုတၱသုုတ္ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚၾကရ၏။ ဤသာရိပုတၱသုတ္နိေဒၵသသည္ က်ယ္၀န္းေသာ္လည္း ယခုဤစာေစာင္မွာ အဘိဓမၼာကုိ တာ၀တႎသာ၌ ဘုရားေဟာေတာ္မူေၾကာင္း ႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ လုိရင္းစကားမွ်ကုိသာ ထုတ္ေဖာ္၍ ျပထားပါသည္။ ဤပါဠိေတာ္မွာ ဘုရားေဟာ အက်ဥ္းဥေဒၵသဂါထာစာသားနည္းပါး၍ အရွင္သာရိပုတၱရာေဟာ အက်ယ္နိေဒၵသေတြက မ်ားေနေသာေၾကာင့္ မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္ဟု ေခၚၾကရ၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာေဟာ အက်ယ္နိေဒၵသ ေတြကမ်ားေနေသာ္လည္း အက်ဥ္းဥေဒၵသဂါထာစုက ဘုရားေဟာျဖစ္ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ အက်ယ္နိေဒၵသေတြကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာေဟာေသာ္လည္း ဘုရားေဟာအက်ဥ္းဥေဒၵသကုိ အက်ယ္နိေဒၵသခ်ဲ႕႐ုံမွ် ျဖစ္သည္တစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္ေဟာၾကား၍ ဘုရားရွင္ အသိမွတ္ျပဳၿပီးသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ သဂၤါယနာတင္ အရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ဥေဒၵသႏွင့္နိေဒၵသ တုိ႔ကုိ စပ္ကာစပ္ကာ တစ္စုတစ္ေပါင္းတည္း သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္ကတစ္ေၾကာင္း တုိ႔ေၾကာင့္ မဟာနိေဒၵသက်မ္းကုိ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္စာရင္းမွာ ထည့္သြင္းမွတ္သားအပ္သည္။ ဤ မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္၏အစမွာ အျခားသုတၱန္ပါဠိေတာ္မ်ားမွာကဲ့သုိ႔ ဧ၀ံ ေမ သုတံ စေသာနိဒါန္း မပါ ျခင္းမွာလည္း ဘုရားတစ္ပါးတည္း ေဟာေသာေဒသနာမဟုတ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားေဟာ ဥေဒၵသဂါထာစုမွာလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကုိ စြဲ၍ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာမဟုတ္သည္ကတစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

သုတၱန္အ႒ကထာမ်ား

သုတၱန္ဘက္မွာလည္း ဤနည္းအတုိင္း သုတၱန္ေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက သုတၱန္ပါဠိေတာ္တုိ႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ ဖြင့္ျပေျပာဆုိခ်က္ဟူသမွ်တုိ႔သည္ သုတၱန္အ႒ကထာအစစ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ဤသုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္အခါမွာပင္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ ဦးေဆာင္ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက အသီးသီး မိမိတုိ႔တပည့္မ်ားအား ၀ိနည္း သုတၱန္ အဘိဓမၼာတုိ႔ကုိ ပုိ႔ခ်လ်က္ရွိေၾကာင္းကုိ= အနာပတၱိ န၀ိ၀ေဏၰတုကာေမာ ဣဃၤ တြံ အာ၀ုေသာ သုတၱႏၲံ ၀ါ ဂါထာေယာ ၀ါ အဘိဓမၼံ ၀ါ ပရိယာပုဏႆု၊ ပစၧာ ၀ိနယမၸိ ပရိယာပုဏိႆသီတိ ဘဏတိ- ဟူေသာ ဘိကၡဳ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္ကုိေထာက္၍ သိသာလွပါ၏။

ျပခဲ့ၿပီးေသာအတုိင္း ရဟႏၲာမေထရ္ အရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ေျပာဆုိခ်က္သာ မကေသး၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွးကမိမိေဟာခဲ့ၿပီး စကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေနာက္မွထပ္၍ ေဟာျပေျပာဆုိေတာ္မူခ်က္မ်ားလည္း ပါ၀င္၏။ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္၊ ပဥၥသတိကၡႏၶကတြင္= အယံ ဘေႏၲ အာယသၼာ အာနေႏၵာ ကိဥၥာပိ ေသေခါ အဘေဗၺာ ဆႏၵာ ေဒါသာ ဘယာ ေမာဟာ အဂတႎ ဂႏၲဳံ ဗဟုံ စ အေနန ဘဂ၀ေတာ သႏၲိေက ဓေမၼာ စ ၀ိနေယာ စ ပရိယေတၱာ- ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားအထံေတာ္မွာ အရွင္အာနႏၵာသည္ ဓမၼ၊ ၀ိနယႏွစ္ပါး မ်ားစြာသင္ၾကားေၾကာင္းလာရွိသည္ကုိ ေထာက္ပါ။

ဤပဥၥသတိကၡႏၶကပါဠိေတာ္ႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ဗဟုႆုတဧတဒဂ္ရေၾကာင္းလာရွိေသာ အဂၤုတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္တုိ႔သည္ တစ္ထပ္တည္းပင္ျဖစ္၏။ ဗဟုႆုတဧတဒဂ္ဟူသည္ ျမတ္စြာဘုရား အထံမွ တရားေတာ္ကုိ ၾကားနာရျခင္းအမ်ားဆုံး ဂုဏ္ပင္ျဖစ္၏။

ဤသုိ႔အရွင္အာနႏၵာသင္ၾကားေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အရွင္အာနႏၵာဉာဏ္၌ မရွင္းမလင္း ျဖစ္ေနသည့္အရာကုိ ရွင္းလင္းသြားေအာင္ အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ျပေျပာေဟာေတာ္မူရမည္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိေဟာေတာ္မူခ်က္သည္လည္း မူလအ႒ကထာပင္ျဖစ္ရေတာ့၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ မူလအ႒ကထာကုိ ပကိဏၰကေဒသနာဟူ၍လည္း ေခၚ၏။ ရဟႏၲာျမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္တကြ ျမတ္စြာဘုရားပါ အေရာအေႏွာ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားဟုဆုိလုိသည္။ ဤမူလအ႒ကထာေခၚ ပကိဏၰကေဒသနာကုိ အာဂုံေဆာင္ေခတ္ တစ္ေခတ္လုံးမွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာရင္း ပါဠိေတာ္ကဲ့သုိ႔ပင္ ဆရာအဆက္ဆက္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ ၾက၏။ မိမိတုိ႔တပည့္မ်ားအား ပါဠိေတာ္ရင္းကုိ ပုိ႔ခ်ၾကေသာအခါ အနက္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ ဤမူလအ႒ကထာေခၚ ပကိဏၰကေဒသနာအရ ျပသ ေျပာဆုိေတာ္မူၾကရေလသည္။

ဤနည္းလမ္းအရ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ အဘိဓမၼာေဆာင္ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ားက တပည့္မ်ားအား အဘိဓမၼာ သင္ၾကားေတာ္မူၾကေသာအခါ အဘိဓမၼာကုိ ေဟာရာေဒသ၊ ေဟာသည့္ ပုဂၢိဳလ္စေသာ နိဒါန္းအေျခအျမစ္တုိ႔ကုိ စီစစ္ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းမရွိဘဲ ေလဖန္း၀ါးတန္းခ်ည္ ဟူသကဲ့သုိ႔ ပါးစပ္က ထြက္မိထြက္ရာ အရမ္းသင္ၾကားေတာ္မူမည္မဟုတ္ပါ။ ယခုကာလရွိ စာခ်ဆရာ စာေရးဆရာမ်ားပင္ မိမိတုိ႔ ပို႔ခ်မည့္စာေပ၊ ေရးသားမည့္စာေပတုိ႔၏အေျခအျမစ္အရင္းစစ္ကုိ ဖြင့္လွစ္ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္သမွ် ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိေနၾကသည္ကုိသတိျပဳပါ။

ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အဘိဓမၼာေဆာင္ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ားက အဘိဓမၼာပုိ႔ခ်ရာတြင္ အဘိဓမၼာကုိ ေဟာသည့္ပုဂၢိဳလ္၊ ေဟာရာေဒသစေသာ နိဒါန္းအလုံးစုံကုိ အကုန္အစင္ ေျပာဆုိျပသ ေတာ္မူၾကမည့္အေရးမွာ ေႏွာင့္ေႏွးဖြယ္မရွိ အင္မတိ အင္မတန္ အမွန္ဆုံး မွန္လွေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္အပ္၏။​ ဤသုိ႔လွ်င္ အဘိဓမၼာေဆာင္ ရဟႏၲာျမတ္ႀကီးတုိ႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္ မိန္႔ေဟာေျပာဆုိခ်က္ မူလအ႒ကထာႀကီးမွာ အထင္အရွား ပါရွိသည့္အတြက္ ေနာက္ေနာက္ဆင္းသက္ကာ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသစီရင္ေသာ အ႒ကထာအထိ ဤအဘိဓမၼနိဒါန္း စကားထင္ရွားေနေလသည္။

တတိယသဂၤါယနာတင္ၿပီးေနာက္ အရွင္မဟာမဟိႏၵမေထရ္ သီဟုိကၽြန္းသုိ႔ ၾကြေရာက္၍ သာသနာ ျပဳေတာ္မူရာတြင္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားကုိ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာျဖင့္ပင္ သီဟုိဠ္ ကၽြန္းသားတုိ႔အား ေဟာၾကားသင္ျပေတာ္မူေလသည္။ ဤသုိ႔ သင္ျပျခင္းျဖင့္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ မူလအ႒ကထာႏွင့္တကြ အာဂုံေဆာင္ႏုိင္သည့္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသား မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား ေပၚေပါက္ထြန္းကား ကာလရွည္လ်ားလာေသာအခါ ပါဠိေတာ္ႏွင့္မူလအ႒ကထာတုိ႔မွာ တုိက္႐ုိက္ မပါေသာ ျပႆနာအသစ္မ်ား ေပၚေပါက္ၾက၏။ ထုိေခတ္အခါကုိ မဆုိထားဘိ၊ ယခုကၽြႏု္ပ္တုိ႔ လက္ထက္အခါမွာ က်မ္းဂန္ေတြမူိေပါက္သလုိ ေပါမ်ားေနပါလ်က္  က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ တုိက္႐ုိက္မပါသည့္ ျပႆနာမ်ားေပၚထြက္ေသးသည္ကုိ ေထာက္ပါ။ ကာလရွည္္ၾကာလာလွ်င္ ျပႆနာအသစ္ ေပၚတတ္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။

မဟာပေဒသေလးပါး

ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္ပင္ ေနာင္ကာလရွည္လ်ားကာ ငါတုိက္႐ုိက္မေဟာရေသးသည့္ ျပႆနာသစ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေသာအခါ နည္းယူ၍ တပည့္သားေတာ္မ်ား ဆုံးျဖတ္ၾကေစရန္ မဟာပေဒသေလးပါးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း၊ ၀ိနည္းမဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊ ေဘသဇၨခႏၶကမွာ လာရွိသည္မဟုတ္ပါေလာ။

မူလအ႒ကထာႏွင့္အျခားအ႒ကထာမ်ား

ဤနည္းလမ္းအားျဖင့္ သီဟုိဠ္မေထရ္ႀကီးမ်ားလက္ထက္ ျပႆနာသစ္ေပၚထြက္ေသာအခါ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ မူလအ႒ကထာလာ ေရွ႕ေနာက္စကားမ်ားကုိ ေထာက္ထားအေျခခံျပဳ၍ မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား ဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾကရ၏။ ဆုံးျဖတ္ရဖန္မ်ားေသာအခါ - ငါတုိ႔လက္ထက္မွာပင္ ျပႆနာသစ္္မ်ား ေပၚေပါက္သည့္အတြက္ ခဲခက္ေသးသည္၊ ေနာင္ကာလရွည္လ်ားလာလွ်င္ သာ၍ပင္ ခက္ခဲခ်ိမ့္မည္ဟု ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာကုိ အရင္းခံထားကာ ျပႆနာသစ္ဆုိင္ရာ သေဘာေတြကုိပါ ထည့္သြင္း၍ မဟာအ႒ကထာက်မ္းႀကီးကုိ ျပဳေတာ္မူ၏။ ထုိေနာက္ ကု႐ုႏၵီအ႒ကထာ၊ မဟာပစၥရိအ႒ကထာ၊ စူဠပစၥရိအ႒ကထာ၊ အႏၶကအ႒ကထာ၊ သေခၤပအ႒ကထာ၊ အရိယအ႒ကထာတုိ႔ကုိလည္း သီဟုိဠ္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား စီရင္ေတာ္မူၾက၏။

စီရင္ေတာ္မူၾကရာတြင္ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာလာစကားကုိ အားလုံး တညီတညြတ္တည္း လုိက္နာၾကရ၏။ ျပႆနာအသစ္အတြက္ ျဖည့္စြက္ခ်က္မ်ားမွာသာ အယူအဆ ကြဲျပားလက်္ရွိၾက၏။ မဟာအ႒ကထာစကားကုိပင္ အျခားအ႒ကထာမ်ားက မလုိက္နာဘဲ အဆုိကြဲလြဲ ၾကသည္။ ကြဲျပားၾကသည့္အရာမွာ ျပႆနာသစ္မ်ားအတြက္ ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတြမွာသာ ကြဲျပားသည္ ဟုမွတ္အပ္၏။ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာႏွင့္ မဟာအ႒ကထာသည္ အတူတူပင္ဟု ထင္မွတ္တတ္ၾက၏။ မဟာအ႒ကထာစကားကုိ အျခားအ႒ကထာမ်ားက ပယ္ရွားသည္ကုိ ေထာက္၍ မတူေၾကာင္းကုိ ေကာင္းစြာ သတိျပဳအပ္၏။

ဤသုိ႔ သီဟုိဠ္ကၽြန္းျဖစ္ အ႒ကထာေတြ ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ထုိအ႒ကထာမ်ားမွာ ပကိဏၰက ေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာလာစကားအားလုံးပါ၀င္သည့္အျပင္ ျပႆနာအသစ္မ်ားအတြက္ ျဖည့္စြက္ထားသည့္ စကားရပ္ေတြ ပါရွိေနသျဖင့္ ပကိဏၰေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာထက္ ပုိမုိစုံလင္၏။ စုံလင္သျဖင့္ သင္ၾကားေလ့လာၾကေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားက စုံလင္သည့္အ႒ကထာေတြကုိ သာ သင္ၾကားေလ့လာၾကသျဖင့္ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာမွာ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ျမဳပ္ ပေပ်ာက္သြား၏။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းျဖစ္အ႒ကထာတုိ႔ကုိ သင္ၾကားၾကရာမွာ မဟာအ႒ကထာတစ္က်မ္းကုိ သင္လုိက္႐ုံႏွင့္ ကိစၥမၿပီး အျခားအ႒ကထာႀကီးမ်ားကုိလည္း သင္ၾကားၾကရ၏။ အေၾကာင္းမွာ ျပခဲ့ၿပီးသည့္အတုိင္း ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာလာ အေၾကာင္းအရာစုမွာ တစ္က်မ္းသင္လုိက္လွ်င္ အတူတူခ်ည္းျဖစ္၍ ၿပီးႏုိင္ေသာ္လည္း ျပႆနာအသစ္မ်ားအတြက္ ျဖည့္စြက္ခ်က္တုိ႔မွာ မတူၾကေခ်။ မတူသည့္အတြက္ ျဖည့္စြက္ခ်က္အားလုံးကုိ သိျမင္နားလည္လုိ သျဖင့္ အ႒ကထာအမ်ားကုိပင္ သင္ၾကားေနၾကရသျဖင့္ သီဟုိဠ္ရဟန္းေတာ္တုိ႔မွာ ပင္ပန္းေတာ္မူၾကရ ၏။

အရွင္ဗုဒၶေဃာသ

အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔ ၾကြေရာက္ေသာအခါ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ အထင္ေပၚ အေက်ာ္ေစာဆုံးျဖစ္ေသာ ဗုဒၶမိတၱမေထရ္ျမတ္ထံမွာ မဟာအ႒ကထာ၊ မဟာပစၥရိအ႒ကထာႏွင့္ ကု႐ုႏၶိအ႒ကထာတုိ႔ကုိ သင္ၾကားၿပီးသည့္ေနာက္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း အရွင္သံဃပါလေထရ္၏ ေတာင္းပန္ တုိက္တြန္းခ်က္အရ ၀ိသုဒၶိမဂ္အ႒ကထာကုိ ေရးသားျပဳစုေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ ၏ ပညာစြမ္းရည္ကုိ သီဟုိဠ္တစ္ကၽြန္းလုံးရွိ ရဟနု္းသံဃာအေပါင္းတုိ႔ ေကာင္းစြာသိရွိၾကသျဖင့္ အရွင္သံဃနာထမေထရ္စေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔က သင္ၾကားရာ၌ သက္သက္လြယ္ကူေစရန္ အ႒ကထာသစ္ ေရးသားပါမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ေကာင္းစြာေတာင္းပန္ၾကကုန္၏။ ဤသုိ႔ ေတာင္းပန္ ျခင္းကုိ ၀န္ခံကာ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟုိဠ္အ႒ကထာႀကီးမ်ားအနက္ မဟာအ႒ကထာကုိ အရင္းခံ စာကုိယ္ျပဳလုပ္ၿပီးလွ်င္ အျခားအ႒ကထာႀကီးမ်ားက မဟာအ႒ကထာႏွင့္ထပ္တူျဖစ္သည့္ စကားမ်ားကုိမယူဘဲ ထူးေထြေသာစကားကုိသာ မၾကြင္းမက်န္ ယူၿပီးလွ်င္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာတြင္ ထည့္သြင္းျခင္း၊ က်ယ္လြန္းသည့္စကားတုိ႔ကုိ သင့္႐ုံအက်ဥ္းခ်ဳံးျခင္း၊ က်ဥ္းလြန္းေသာစကားတုိ႔ကုိ သင့္႐ုံခ်ဲ႕ျခင္း၊ ထုိေခတ္ထုိအခါတြင္ ထင္ရွားရွိသည့္ မေထရ္ႀကီးတုိ႔၏ အယူအဆမ်ားကုိ ေထရ၀ါဒအျဖစ္ ထည့္သြင္းျခင္းတုိ႔ျဖင့္ အ႒ကထာသစ္က်မ္းကုိ ေရးသားစီရင္ေတာ္မူ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဤအ႒ကထာသစ္ကုိ သဂၤဟအ႒ကထာဟူ၍ ေရွးကေခၚၾက၏။ အ႒ကထာေဟာင္းမ်ားကုိ ေပါင္း႐ုံးေသာ အ႒ကထာဟုဆုိလုိသည္။ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသကုိလည္း သဂၤဟကာရဟူ၍ ေခၚၾက ၏။ သဂၤဟအ႒ကထာကုိ ျပဳစီရင္ေသာသူဟု ဆုိလုိသည္။

ဤအ႒ကထာသစ္ကုိ သင္ၾကားၾကေသာအခါ အျခားအ႒ကထာႀကီးေတြကုိ လုိက္လံသင္ၾကားေနဖြယ္ မလုိ၊ တစ္ေစာင္တည္း သင္ၾကားလုိက္႐ုံႏွင့္ အလုံးစုံအ႒ကထာသင္ၾကားျခင္းကိစၥၿပီးစီးသည္ျဖစ္၍ အ႒ကထာသစ္ကုိ အထူးသင္ၾကားေလ့လာၾကကာ အ႒ကထာေဟာင္းမ်ားကုိ သင္ၾကားမႈ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးၿပီးလွ်င္ ကာလရွည္ျမင့္ေသာအခါ တိမ္ေကာ ပေပ်ာက္သြားၾကကုန္သျဖင့္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ၏ အ႒ကထာသစ္သာလွ်င္ ယခုကၽြႏု္ပ္တုိ႔လက္ထက္အထိ ထင္ရွားရွိေနေလ သည္။ ဤအက်ိဳးအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ေကာင္းစြာဆင္ျခင္သိျမင္ပါလွ်င္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ အ႒ကထာသစ္ ေရးသားစီရင္ရာမွာ အရင္းခံမွီရာ အေျခအျမစ္မရွိ မိမိထင္ရာျမင္ရာေတြကုိ ေရးသားထားသည္မဟုတ္။ ပကိဏၰကေဒသနာေခၚ မူလအ႒ကထာမွ အစဥ္အဆက္ ဆင္းသက္လာ ေသာ ဓမၼတႏၲိ- တရားသေဘာအစဥ္၊ ၀ိနိစၧယတႏၲိ- အဆုံးအျဖတ္အစဥ္ အတုိင္းသာ ေရးသားေတာ္မူ ခဲ့ေၾကာင္းကုိ ေကာင္းစြာသိႏုိင္ပါ၏။ ေကာင္းစြာသိျမင္ ေရွးေရွးေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာရွင္ ဆရာ အဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ဤအ႒ကထာသစ္တုိ႔ကုိ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ နက္နက္ေလးေလး အေရးယူေတာ္ မူၾကၿပီးလွ်င္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားအလုိေတာ္သိ ဗုဒၶမတၱညဴဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ကာ ဘုရားငယ္တစ္ဆူကဲ့သုိ႔ အေလးအျမတ္ျပဳၾကကုန္၏။ ဤအေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ မသိမျမင္ အလြန္ပင္ အသိအလိမ္မာကင္းေသာသူတစ္စုတုိ႔ကသာ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသကုိ ပမာဏမျပဳ ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ စြပ္စြဲေျပာဆုိခ်င္တုိင္း ေျပာဆုိၾကကုန္၏။

အရွင္သာရိပုၾတာေဟာသည္ဟုဆုိလွ်င္

အဘိဓမၼာေဒသနာသည္ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဟူ၍ ေျပာဆုိေသာသူမ်ားလည္း ရွိၾက၏။ ထုိသူတုိ႔၏ စကားမွာ ဘုရားမေဟာလွ်င္ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္ ေဟာသနည္းဟူ၍ ေမးျမန္းဘြယ္ရွိသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာေဟာသည္ဟုဆုိလွ်င္ ထုိသူကုိ မ်ားစြာအျပစ္မတင္ထုိက္ေပ။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ဧတဒဂ္ကုိရရွိေစႏုိင္ေသာ မိမိ၏ ပညာရင္းအားျဖင့္ ေဟာႏုိင္သည္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေန႔စဥ္ေပးအပ္ေသာနည္းကုိ အမွီးျပဳကာ ေဟာၾကားရေသာေဒသနာျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တာ၀တႎသာမွာ အဘိဓမၼာေဟာေသာအခ်ိန္ႏွင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ မိမိတပည့္မ်ားအား အဘိဓမၼာသင္ၾကားေပးသည့္ အခ်ိန္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ခုနစ္၀ါေျမာက္ တစ္ခ်ိန္တည္းပင္ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘိဓမၼာကုိ ေဟာေတာ္မူၿပီးေနာက္ သုံးဆယ့္ရွစ္၀ါတုိင္တုိင္ ထင္ရွားရွိေနစဥ္အတြင္း အရွင္သာရိပုတၱရာေဟာ အဘိဓမၼာကုိ တစ္စုံတစ္ရာအျပစ္ ေဟာျပျခင္းမျပဳဘဲ သေဘာတူညီေထာက္ခံျခင္းကုိသာ ျပဳေတာ္မူသည္။ ျပဳေတာ္မူေၾကာင္းကုိ ေရွးကျပခဲ့ၿပီးေသာ ဘိကၡဳ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္= သုတၱေႏၲ ၾသကာသံ ကာရာေပတြာ အဘိဓမၼံ ၀ါ ၀ိနယံ ၀ါ ပုစၧတိ၊ အဘိဓေမၼ ၾသကာသံ ကာရာေပတြာ သုတၱႏၲံ ၀ါ ၀ိနယံ ၀ါ ပုစၧတိ၊ ၀ိနေယ ၾသကာသံ ကာရာေပတြာ သုတၱႏၲံ ၀ါ အဘိဓမၼံ ၀ါ ပုစၧတိ။ ဤ၀ိနည္းပါဠိေတာ္မ်ားအျပင္ မဟာေဂါသဂၤသုတ္ ပါဠိေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ျဖင့္လည္း သိသာပါ၏။ ဤသုိ႔လွ်င္ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ အဘိဓမၼာကုိ ျမတ္စြာဘုရားေပးေတာ္မူအပ္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ေဟာေတာ္မူရသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ေဟာၿပီးေနာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားး သေဘာတူ ေထာက္ခံေတာ္မူသည္ကတစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားေဟာဟူ၍ပင္ ေျပာဆုိမွတ္ယူအပ္၏။

သီဟုိဠ္ရဟန္းမ်ားေရးသည္ဟုဆုိလွ်င္

အဘိဓမၼာကုိ ျမတ္စြာဘုရားလည္း မေဟာ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာလည္းမေဟာ၊ ေနာက္မွ သီဟုိဠ္ ကၽြန္းသား ရဟန္းမ်ား ေရးထားေသာ က်မ္းျဖစ္သည္ဟုဆုိေသာသူတုိ႔ကုိမူကား မ်ားစြာကဲ့ရဲ႕ ႐ႈပ္ခ်ႏွိမ္နင္းကာ ထုိသူတုိ႔၀ါဒကုိ ပယ္ရွားအပ္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ ျပခဲ့ၿပီးေသာ ၀ိနည္းဘိကၡဳ၀ိဘင္းႏွင့္ ဘိကၡဴနီ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္၊ မဟာေဂါသိဂၤသုတ္ပါဠိေတာ္တုိ႔ကုိ သင္ၾကားဖူးမည္ေ၀းစြ၊ ေတြ႕႐ုံမွ်မေတြ႔ဘူး သူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီးလွ်င္ အဘိဓမၼာမွာလည္း အေငြ႕အသက္မွ် မခံစားဘူးေသာ လူ႐ုိင္းလူႏုပ္လူစုပ္လူပဲ့ တုိ႔သာျဖစ္ၾက၏။ အကယ္၍ အဘိဓမၼာကုိ သင္ၾကားဖူးပါလွ်င္ ဤစကားမ်ိဳးကုိ ေျပာ၀ံ့ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

အဘိဓမၼာေဒသနာသည္ အလြန္တရာမွ ခက္ခဲနက္နဲ သိမ္ေမြ႕လွေသာ ေဒသနာျဖစ္၏။ ႀကိဳးစား၍ သင္ေလေလ အဘိဓမၼာ နက္နဲသိမ္ေေမြ႕ေၾကာင္း သိေလေလျဖစ္၏။ သိလာေသာအခါ ဤမွ်ေလာက္ နက္နဲသိမ္ေမြ႕လွေသာ တရားေတာ္ကုိ သာမညျဖစ္သူ လူနတ္တို႔ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မေဟာႏုိင္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္တုိ႔သာ ေဟာႏုိင္ရာေသ တရားထူးတရားျမတ္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သႏၷိ႒ာန္က် ယုံၾကည္ၾကမည္ျဖစ္သတည္း။